Houdoe Sydney, Tot ziens Bangkok, Hee Siem Reap

De laatste dag Sydney was voor ons alweer aangebroken. Overdag zijn we naar Bondi Beach gegaan. Gelukkig hadden we mooi weer en konden we het water in. We dachten Australië mooi af te sluiten door 's avonds naar het Opera House en de Harbour Bridge te gaan. Daar zijn we dan ook heen gegaan totdat onze Zwitserse vriend Cyriel belde. Hij zei dat bij een andere haven vuurwerk kwam en hij vroeg of we zin hadden om ook te komen. Dat leek ons ook wel een goede afsluiter dus daar zijn we toen nog maar heen gelopen. Toen we aankwamen bleek het de intocht van de kerstman te zijn. Op het water werd een hele show opgevoerd. Kerstmannen op jetskies en waterskiënde kerstmannen vlogen over het water. Tussendoor was er al wat vuurwerk maar dat was niet te vergelijken met wat ze als afsluiting de lucht in schoten. (Wist je dat: tijdens de jaarwisseling in Sydney voor 6 miljoen dollar de lucht in schieten) We hebben lekker staan te genieten. Daarna hebben we ons laatste pilske gedronken op een terras met een Zwitserse, een Hawaïaanse en Cyriel.

Op 1 december vlogen we van Sydney naar Bangkok. Gelukkig ging het prima en waren we om 01.00 snachts geland. Om 10.20 hadden we onze volgende vlucht alweer staan naar Siem Reap (Cambodja). In Bangkok zijn twee vliegvelden. Het scheelde ongeveer €200 pp om met Air Asia vanaf de andere luchthaven te vliegen dus dat hebben we maar gedaan. We hadden al een hotel geboekt in Bangkok. Ze stonden ons netjes op te wachten op het vliegveld om ons naar het hotel te brengen. Super goed geregeld! We konden ongeveer 2 uur van ons hotel genieten want om 04.30 moesten we alweer terug naar het vliegveld om de shuttlebus naar het andere vliegveld te pakken. Ze liggen ongeveer 50km uit elkaar en het was ongeveer een uur rijden en we moesten 3uur van te voren inchecken. Gelukkig ging alles goed. We vonden het in het begin best spannend i.v.m. de protesten maar daar hebben we niets van mee gekregen.

Na een uurtje vliegen zijn we geland in Siem Reap. Bij de grens hadden we alleen wat problemen. We hadden niet genoeg geld bij om een visum te kopen. Je kon alleen 20$pp contant betalen (ja ze hebben hier Amerikaanse dollars). Er stond wel een pinautomaat maar die werkte niet. Oké wat nu? Even vragen aan de douane. We moesten meekomen. Daarna pakte een grote eikel in pak mijn paspoort af. Ik moest met een andere meneer meekomen over de grens en Dieuwertje moest achter blijven. Er waren 4 pinautomaten naast elkaar waar ik mocht proberen te pinnen. Geen een werkte. Er was ook nog een wisselkantoor maar daar mocht ik niet heen. Ik moest weer terug over de grens. Ja daar zaten we dan. We probeerde nog maar eens te pinnen bij de eerste pinautomaat. Ineens werkte hij bij Dieuwertje:D. Pffoeeew, we deden beide een vreugdedansje en konden netjes de grens over.

Er stonden tuktuks te wachten om mensen naar het centrum te brengen. Echt leuk in een tuktuk zitten haha. Het verkeer hier is echt mooi. Alles door elkaar heen, stoplichten staan er voor janlul, heel veel brommers en tuktuks het is ongelofelijk dat we nog geen ongelukken hebben gezien. En het is hier erg goedkoop allemaal. Wat we in Australië voor een overnachting in een share room betaalde kunnen we hier een nacht of 5 a 6 in een tweepersoonskamer van boeken. De mensen zijn ook supervriendelijk hier en het eten met stokjes gaat al steeds beter.

Nadat we het centrum wat verkend hebben zijn we op een terrasje gaan zitten en hebben we even contact opgenomen met Stan de Groot. Hij wist namelijk nog een leuke gids, Hem Vung Hem, die ons de tempels misschien wel wilde showen. S avonds hebben we Hem gebeld en de volgende dag konden we al met hem mee op rak. Daarna ben ik hier nog ff naar de kapper geweest want dat was ook alweer ruim 2 maanden geleden.

We begonnen de dag bij Angkor Wat, de grootste en bekendste tempel. Voordat we daar aankwamen zagen we al een flink aantal apen op kleiner tempelachtig bouwwerk. Het leek wel Jungle Book. Aan Angkor Wat hadden 300.000 mensen gewerkt en 6000 olifanten. Het heeft 37 jaar geduurd voordat hij klaar was en dat was ook wel te zien. Echt een prachtig bouwwerk. Vervolgens zijn we verder gegaan naar de tempel waar Tomb Raider is opgenomen. Ook een prachtexemplaar. Tijdens de lunch heeft hij ons meegenomen naar een markt en hebben we local eten geproefd. Smaaksensaties die we nooit eerder hadden gehad haha maar het was wel lekker. Vervolgens zijn we naar de een tempel gegaan waarin 216 gezichten waren uitgekapt. Wederom hartstikke mooi. Toen we terug kwamen was Hem even naar de kapper geweest. Zijn flinke bos was veranderd in een biljartbal. Daarna zijn we de zonsondergang gaan kijken op de hoogst gelegen tempel, ook erg mooi, we baalde alleen een beetje van de drukte daar.

De volgende dag stond Hem om 05.00 alweer klaar met zijn tuktuk. We gingen de zonsopkomst bij een groot meer bekijken. Daar was het gelukkig een stuk minder druk. Er waren daar wel veel kinderen van rond de 7 jaar die probeerde postkaarten, nagelknippers of kleden te verkopen. Erg sneu om te zien... Daarna heeft Hem ons meegenomen naar de oudste tempel. Hiervoor moesten we wel 32km achter in de tuktuk zitten. We hebben de heenweg niks tegen elkaar gezegd en alleen maar onze ogen uitgekeken. Hoe de mensen hier leven is helemaal anders dan in Nederland. Ze zijn heel arm en dat is ook wel te zien. Zo waardeer je wel echt meer wat je zelf hebt.

De tempel was ook weer erg mooi. Daarna hebben we noodles ontbeten en zijn we doorgereden naar zijn huis. Stan had gevraagd of we foto's van zijn zoon konden maken. Dat is gelukt;). Hij woont in een huisje van ongeveer 2 bij 2. Voor zijn huis had zijn vrouw een winkeltje. Ze verkocht eten en drinken. Tenslotte zijn we naar een werkplaats geweest waar ze buddha beelden en schilderijen maakte. Zijn zoontje Banded van bijna 2 jaar ging ook mee voor op de brommer. Daarna zat onze tour met Hem erop. We hebben erg veel met hem gelachen en het is inderdaad echt een mooie kerel.

Na onze tour zijn we even gaan rusten. Toen kregen we het trieste bericht van Roy. We willen Roy, Maikel, Nick, Denise, Mari en hun familie erg veel sterkte toewensen. We denken aan jullie. Toen we het hoorden zijn we teruggegaan naar Angkor Wat om daar wierook op te steken voor Hannie.

Dieuwertje en Coen